- cırmaq
- 1.f.1. Kağız, parça kimi şeyləri qıraqlarından dartaraq parça-parça, doğramdoğram etmək. <Banıxanım:> Oğul, bu nə gündür düşübsən, sənin üst-başını kim cırmışdır? «Aşıq Qərib». Gəray deyilən sözü eşitmir, verilən dərsi əzbərləmir, fərşlərin üstündə yumbalanır, dəftər-kitabını cırır, əl-ayaq altına atırdı. S. R.. Külək <Dürrənin> getməsinə mane olub paltarını sanki cırmaq istəyirdi. . S. Vəliyev.2. Cırmaqlamaq. Üzünü cırmaq.3. məc. dan. Gizlicə qaçmaq, götürülmək. Qonaqlar ev sahibi ilə. . gülüşdükdə uşaq börkünü başına qoyub, yavaşca otaqdan «cırdı». Ç.. <Yəhya Kamal Dilənə:> <Kişi> bir günün içində hökuməti kəndə tökdü. Mən gecə bağların içindən cırdım. M. C..2.bax caynaq.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.